Historia

Kościół pod wezwaniem Opieki św. Józefa otrzymał ten tytuł w 1946 r., po przejęciu go przez nasz Zakon z rąk protestantów. Pierwszy kościół w tym miejscu został wybudowany w 1400 r. jako kaplica przy wielkim szpitalu dla trędowatych pod wezwaniem św. Urszuli i Jedenastu Tysięcy Dziewic. W 1525 został przejęty, jako jeden z pierwszych, przez protestantów. W czasie wojny trzydziestoletniej został doszczętnie zniszczony, a w 1726 został oddany do użytku nowy trzynawowy, który z kolei padł ofiarą ataku artyleryjskiego w 1806 roku w czasie wojen napoleońskich. Dnia 17 czerwca 1821 r. położono kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła. Zaprojektował go królewski architekt Karol Langhaus. Założeniem jego było wybudowanie kościoła kaznodziejskiego, odpowiadającego potrzebom protestantów, stąd kształt 12-kątnej rotundy. W 1823 r. ukończono budowę kościoła w stylu neoklasycznym. W czasie oblężenia Wrocławia w 1945 r. kościół uległ zniszczeniu w 40%. Dnia 5 maja 1946 r. po dokonaniu remontu i adaptacji kościół został otwarty dla kultu katolickiego. Dnia 22 grudnia 1965 r. przy kościele została erygowana parafia pod wezwaniem Opieki Św. Józefa. Konsekracji kościoła dokonał ks. Henryk Kardynał Gulbinowicz 18 grudnia 1977 r. W latach 1999-2002 przeprowadzony został gruntowny remont wnętrza świątyni po zniszczeniach jakich dokonała katastrofalna powódź w lipcu 1997 r. W styczniu 2002 r. kościół został ustanowiony lokalnym sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia. Dnia 16 czerwca 2002 r. Kard. Henryk Gulbinowicz dokonał konsekracji nowego ołtarza. W latach 2004-2007 dokonana została konserwacja i renowacja całości elewacji kościoła. Klasztor mieści się opodal kościoła w dawnej poprotestanckiej plebanii.

We Wrocławiu, przy ul. Ołbińskiej 1, znajduje się obecnie kościół Opieki św. Józefa (taki tytuł nosi od roku 1946). Stoi on na miejscu dawnej kaplicy – pod wezwaniem św. Urszuli i 11 Tysięcy Dziewic – erygowanej w 1400 roku przez bpa Wacława przy szpitalu św. Hieronima dla trędowatych kobiet. Kościół 11 Tysięcy Dziewic został zburzony w 1529 roku, a restaurowany w latach 1546, 1612 i 1725. W czasach reformacji zajęli go protestanci. Świątynia zbudowana na nowo w 1805 roku uległa spaleniu dnia 13 grudnia 1806 roku, w czasie oblężenia miasta przez Francuzów. W 1821 roku ewangelicy wznieśli obecny kościół, zbudowany według planów arch. Karola Ferdynanda Langhausa.

Kościół centralny, dwunastoboczny, pseudoromański, nakryty dachem namiotowym, z szeroką rozsiadłą latarnią. Budynek swą strukturą przypomina raczej halę targową niż dom Boży. Wnętrze posiada wokół arkadowe krużganki (loggie) na wzór teatralnych. Do centralnego korpusu dobudowano obszerną, prostokątną kruchtę. Fasadę flankują dwie niskie czworoboczne wieże, wysunięte nieco do przodu. Fasada podzielona trzema półokrągło zwieńczonymi płycinami, w których znajdują się gotyckie płaskorzeźby Ukrzyżowania i rycerskie kartusze herbowe rzeźbiarza Bricciusa Gauszke, przeniesione tutaj z bramy Mikołajskiej po 1820 roku. Poniżej rzeźb trzy portale wejściowe.

W czasie działań wojennych w 1945 roku kościół został zniszczony w 40 %. Uległy uszkodzeniu dachy, sklepienia, okna, posadzka i wewnętrzne urządzenia. W 1946 roku ks. Płk Józef Węgrzyn, kapelan 11 pułku KBW we Wrocławiu, zajął opuszczony kościół protestancki dla duszpasterstwa wojskowego. Ponieważ nie otrzymał aprobaty Generalnego Dziekanatu Wojska Polskiego, dlatego przekazał świątynię do użytku Karmelici Bosi. Karmelici objęli budynki w posiadanie dnia 15 kwietnia 1946 roku. Ojciec Józef Prus, prowincjał, zwrócił się do Administracji Apostolskiej Dolnego Śląska o pozwolenie na założenie nowego domu zakonnego. Ks. Inf. Karol Milik, administrator apostolski, aktem z dnia 16 maja 1946 roku, L. Dz. 1523/46 zezwolił na osiedlenie się karmelitów we Wrocławiu. Zakonnicy własnym nakładem przeprowadzili restaurację domu mieszkalnego i świątyni oraz jej wewnętrzną adaptację do kultu religijnego. Naprawiono dachy, sklepienia, położono posadzkę, wstawiono nowe okna i drzwi. Zbudowano 4 marmurowe ołtarze: św. Józefa, Matki Bożej Ostrobramskiej, Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. Ołtarze i marmurową balustradę wykonali artyści włoscy (m.in. Comoli).

Na prośbę dużej grupy Wilnian urządzono w kościele kaplicę Matki Bożej Miłosierdzia z wierną kopią cudownego obrazu z Ostrej Bramy w Wilnie.

Decyzją wojewody dolnośląskiego z dnia 23 czerwca 1947 roku, nr SP.N.II/632/47, opartą na zarządzeniu Ministerstwa Ziem Odzyskanych z 6 czerwca 1947 roku, L.II/Sp/8c/47, kościół pod wezwaniem 11 Tysięcy Dziewic wraz z plebanią o czterech kondygnacjach oddane zostały w zarząd i użytkowanie Duszpasterstwu Wojskowemu Rzymsko Katolickiemu Wojsk Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w charakterze pomocniczego kościoła garnizonowego. Na podstawie umowy zawartej między Generalnym Dziekanatem Wojska Polskiego a klasztorem Karmelitów Bosych we Wrocławiu, dnia 9 listopada 1948 roku, kościół i plebania przeszły w użytkowanie i administrację Zakonu.

Z powodu zbyt wielkiej odległości od parafii, dla dobra wiernych, ks. Bp Bolesław Kominek pismem z dnia 22 grudnia 1958 roku zwrócił się do prowincjała o przyjęcie parafii przy klasztorze. Definitorium Generalne w Rzymie nie zgodziło się na to. Kiedy o. Walerian Ryszka, prowincjał, chcąc uregulować stan prawny klasztoru we Wrocławiu, zwrócił się do Prymasa Polski 7 czerwca 1962 roku, L. 88/62, o kanoniczną erekcję domu zakonnego, wówczas arcybiskup wrocławski zastrzegł, że nie wyrazi zgody dopóki karmelici nie przyjmą parafii. Wobec takiej sytuacji Definitorium Generalne 16 czerwca 1965 roku zgodziło się na parafię. Kuria arcybiskupia we Wrocławiu, dekretem erekcyjnym z dnia 22 grudnia 1965 roku, L. 5641/65, założyła przy klasztorze Karmelitów Bosych parafię pod wezwaniem Opieki św. Józefa, powstałą z podziału parafii św. Krzyża, Najświętszej Maryi Panny na Piasku, św. Bonifacego, św. Michała i św. Macieja. Administratorem został o. Jan Berchmans Kamiński. Otwarcie nowej parafii nastąpiło dnia 1 stycznia 1966 roku.

Po założeniu nowej placówki duszpasterskiej, abp Bolesław Kominek, aktem z dnia 6 maja 1966 roku, N. 2646/66/P. ad 2247/66/P., udzielił Beneplacitum Apostolicum na założenie klasztoru. Definitorium Prowincjalne w Czernej dnia 19 sierpnia 1966 roku, L. 39/66-69/D, podniosło rezydencję wrocławską do godności przeoratu, wybierając przeorem o. Romana Pająka.

W 1977 roku, staraniem o. Eugeniusza Morawskiego, ówczesnego przeora klasztoru, przeprowadzono gruntowną renowację wnętrza i zewnętrznych elewacji kościoła. Po ukończeniu prac budowlanych i malarskich, dnia 18 grudnia 1977 roku, abp wrocławski Henryk Gulbinowicz dokonał aktu konsekracji świątyni i nowego ołtarza (w środku prezbiterium).

W roku 1999 podjęte zostały prace remontowe we wnętrzu kościoła. Usunięto skutki po tragicznej powodzi we Wrocławiu z lipca 1997. Wymieniono posadzkę marmurową, zmieniono wygląd prezbiterium, wymalowano całe wnętrze oraz ustawiono nowy ołtarz marmurowy, którego konsekracji dokonał Metropolita wrocławski Kardynał Henryk Gulbinowicz dnia 16 czerwca 2002 roku.

Lata 1612-1725, Karta pocztowa wydana w 1900 r. z okazji jubileuszu 500-lecia kościoła 11000 Dziewic. Rycina ukazana no powyższej karcie, przedstawia drugą już w historii świątynię stojącą w tym miejscu. Kościół ten został wzniesiony w 1546 r. i rozbudowany w 1612 do widocznego tu stanu. W tej postaci budowla dotrwała do 1725 r.

Lata 1612-1725, Drugi kościół 11 000 Dziewic w latach 1612-1725. Rycina pochodząca z XIX-wiecznego czasopisma „Breslauer Erzähler”

1750, Dawny kościół 11000 Dziewic – spalony w 1806 roku i odbudowany w nowej formie w 1821 roku.

Lata 1725-1806, Trzeci kościół 11 000 Dziewic w latach 1725-1806. Rycina pochodząca z XIX-wiecznego czasopisma„Breslauer Erzähler”

Lata 1820-1821, Wstępny projekt kościoła autorstwa Karla Ferdinanda Langhansa.

1830, Kościół 11 Tysięcy Dziewic wraz z zabudową ob.ul. Jedności Narodowej ok. 1830 roku. Autor: M. von Grossmann.

1830, Kościół Opieki św. Józefa we Wrocławiu na przełomie l. 20. i 30. XIX w.; litografia barwna C. T. Mattisa

1832, Evangelische Pfarrkirche zu Elftausend Jungfrauen we Wrocławiu [Breslauer Kalender 1832]

Lata 1880-1898, Kościół 11000 Dziewic

Lata 1890-1900

Lata 1890-1899

Lata 1895-1903

Lata 1900-1910, Ołtarz.

Około 1910 roku.

Pocztówka wysłana w roku 1915

Lata 1910-1930 , ulica Jedności Narodowej z widokiem kościoła 11 Tysięcy Dziewic

Lata 1920-1926

Lata 1920-1944 , Kościół przed rokiem 1945.

Pozostałe

Obecnie. Z lotu ptaka.